Çin ve Plastik Atık yazımızdan sonra şimdi Çin’in kritik kararı sonrası olabilecekler hakkında daha detaylı bir yazıyla karşınızdayız.
Çöp ithalatı Vietnam, Endonezya, Malezya ve Tayland’da yükselişte. Fakat gelişen ülkeler çöp toplama sistemi konusunda uzmanlaşmış kaynak ekonomisti Ted Siegler’e göre hiçbiri Çin’in kapasitesine yetişemez. “Çöpler sokaklarda biriktirilemez ancak geri dönüşüm azalacak ve Amerikan şirketlerine daha çok dönüştürülmüş plastik almaları yönünde baskı var.” diyor.
Amerika genelinde birçok şehir bir kez ihraç edilebilir plastikleri depoluyor diğerlerini de marketlerde daha az değerliler için satıyor. Sonuç olarak geri dönüşüm ücretleri artıyor. Atık endüstrisini takip eden Wastedive Çin’in uygulamaya koyduğu yasağın 50 şehirlik etkisini verilerle ortaya koyuyor.
Çin’in Kritik Kararı ile Plastik Atık Nasıl Fırsat Oluyor?
Çin nasıl oluyor da dünyanın en büyük plastik atık alıcısı oluyor? 1990’larda Çin dünyanın en büyük üreticisi olmak amacıyla Amerika, Avrupa, Japonya ve diğer ülkelerden dönüştürülmüş plastik alıyor. Bu durum Çin’in plastiği iyi kullanma yetkinliği kazanmasını sağlıyor. Ancak bu ürünler düşük kaliteli olması sebebiyle sağlık ve çevre sorunlarına yol açıyor.
Ek olarak, Çin atık yönetim sistemini tamamen geliştirmeden çalışmayı bitirdi. Yaklaşık olarak 1.3-3.5 milyon metrik ton Çin sahilinden okyanusa dökülüyor. 2010 – 2016 yılları arasında ithal edilen plastik atık Çin’in ülkesel atık miktarını %10-%13 arasında arttırıyor. Bu durum da atık yönetim zorluklarını beraberinde getiriyor.
Çin çevresel sorunları sebep göstererek aralarında plastiğin de olduğu 24 tip atığı almayacağını duyurdu. Çalışmanın yazarları bu durumu diğer ülkelerin daha iyi geri dönüşüm siteleri kurmaları için bir fırsat olarak görüyor. Örneğin Amerika’da tek akışlı geri dönüşüm ile kağıt,metal cam ve plastik birlikte sisteme girip daha sonra geri dönüşüm özelliklerine göre ayarlanarak değerlendiriliyor.
Jambeck “Tek akışlı geri dönüşüm bizlere daha çok nicelik ama daha düşük kalite sağlıyor ve bazen geri dönüşüm operasyonlarını ekonomik olarak sürdürmek zor oluyor.” diyor. Ancak yeni aletlerin ve plastik ürünlerin yeni tasarımlarla hazırlanmalarının geri dönüşüm oranını arttıracağını söylüyor. Yerel geri dönüşüm programlarının efektif olma konusundaki başarısızlıkları daha az plastik kullanımını sağlayacaktır.
Basel Sözleşmesi’yle uluslararası çokluktaki atık hareketi rol oynayabilir. Çalışmanın yazarları plastik atığı özel olarak sınıflandırarak ihracat ve ithalat miktarları oranlanabilir dedi. Ayrıca plastik atık ithal edenlerin katı atık yönetimi oluşturma amacıyla vergi almaları gerektiğini söylüyor.
Cümlelerini kasvetli bir uyarıyla bitiriyorlar:”Plastik atık şimdi nereye gidecek? Cesur yeni kararlar ve yönetim stratejileri geliştirmeden şu anki süren geri dönüşüm ne kadar ihtiyaçları karşılayabilir?” Çin’in kritik kararı beraberinde sıfır atık ile ilgili çalışmalar ne olacak göreceğiz.
Yazıyı orijinal dilinde okumak için: Link
Daha fazla okuma önerileri için:
3 yorum